“Bij drama’s als dit gaan we altijd op zoek naar schuldigen, maar de échte problemen lossen we pas op als we de signalen van naasten serieus nemen en oppakken.” Dat is de boodschap van Ypsilondirecteur Bert Stavenuiter in het AD van 15 juli 2023.

‘Hoe kan het dat iemand een volkomen onschuldige medewerkster van Albert Heijn vermoordt? Dat moet de vraag zijn geweest die aan de basis lag van de reportage over Jamel L. (AD, 1-7). Wat we teruglezen is een treurige geschiedenis. We lezen hoe zijn familie en buren al veel langer in angst leefden en dat instellingen de kaken stijf op elkaar houden en naar elkaar wijzen, nu is gebeurd waar iedereen bang voor was: dat het fout zou gaan en er slachtoffers zouden vallen. De kernvraag blijft daardoor onbesproken: Jamel L. was ziek. Waarom kreeg hij niet de behandeling die hij nodig had?

Als iemand bewusteloos raakt, dan help je. Is je dementerende oma de weg kwijt? Die help je. Iemand die gekweld wordt door wanen en hallucinaties? Die help je. Ook als hij of zij daar zelf niet om vraagt. Anders kan je erop wachten dat zijn toestand alleen maar verergert. Dát is wat hier is gebeurd. De gevolgen zijn net zo groot als onnodig. Nabestaanden moeten treuren om de dood van hun geliefde. De familie ziet dat Jamel van hulp verstoken bleef en van slachtoffer nu dader is geworden. En andere mensen met psychoses of schizofrenie en hun familie voelen de ogen van de samenleving in de rug, alsof plotseling iedereen met psychoses gewelddadig is, terwijl ze juist vaker het slachtoffer van geweld zijn.

We hebben allang geregeld wat we moeten doen als iemand geen hulp wil en het gevaarlijk dreigt te worden voor de betrokkene of zijn omgeving: dan blijf je niet wachten tot het te laat is, maar grijp je in. Bij drama’s als dit gaan we altijd op zoek naar schuldigen, maar het échte probleem lossen we pas op als we stoppen met naar elkaar wijzen en de signalen van familie en naasten serieus nemen en daadwerkelijk oppakken.’

Dit ingezonden stuk verscheen in het AD van 15 juli 2023