De duur van de onbehandelde psychose moet omlaag en ook de behandeling zelf kan effectiever. De problematiek is dermate urgent dat alle partijen in de zorg vandaag besloten de krachten te gaan bundelen. Dat is het resultaat van een conferentie die de vereniging Ypsilon vandaag in Den Haag organiseerde voor beleidsmakers in zorg en politiek. De vereniging vertegenwoordigt 7.000 familieleden van mensen met schizofrenie of een psychose.

Ypsilondirecteur Bert Stavenuiter is verheugd over de getoonde bereidheid om samen verder op te trekken. “Al tijdens de conferentie zijn tal van concrete suggesties gedaan hoe we mensen eerder in goede zorg kunnen krijgen en welke bijdrage de organisaties daaraan kunnen leveren. We hoeven ook niet vanaf nul te starten: er zijn al goede voorbeelden waar anderen op kunnen voortbouwen. Maar tot nu toe ontbrak samenhang en een gecoördineerde aanpak.”

De sleutel voor een betere aanpak ligt wat Ypsilon betreft in een dubbele vroegtijdigheid: vroeg ingrijpen bij een (naderende) psychose en vroege inzet en toerusting van familieleden als continue factor. Een constatering die op de conferentie breed werd gedragen.

In een gezamenlijke slotverklaring spraken de partijen dan ook uit dat elke patiënt toegang moet hebben tot behandeling in een eerste psychoseteam in een zo vroeg mogelijke fase. Dit alles vanuit de basisgedachte dat cliënt en familie zelf moeten kunnen uitspreken wat voor hen kwalitatief goede zorg is. Daarmee zou in één klap een einde komen aan de ervaringen van veel patiënten en familieleden dat ze nog maar nauwelijks mogen meepraten over de behandeling, zoals onderzoek van Ypsilon recentelijk liet zien.

De Britse arts David Shiers kon de aanwezigen laten zien tot welke spectaculaire resultaten een gecoördineerde aanpak kan hebben. Toen zijn eigen dochter een psychose kreeg, duurde het gemiddeld nog 12 tot 18 maanden voordat er een behandeling volgde. Onder zijn leiding startte het ministerie van Volksgezondheid een programma waarmee de onbehandelde duur werd teruggebracht tot 5 maanden. Het aantal heropnames daalde bovendien van 50 naar 17 procent , terwijl het percentage van ouders die bij de behandeling werden betrokken groeide van 49 naar 84. Als klap op de vuurpijl groeide het aantal patiënten met werk van 8 naar 56 procent.