ZORG www.ypsilon.org 20 ZORG 21 Ypsilon Nieuws 1 | 2025 Schrijven betekent voor mij: ergens over denken, dat zorgvuldig formuleren én die formulering meteen ook bewaren, eventueel ook voor anderen. De oude Romeinen wisten dat 2000 jaar geleden al feilloos te benoemen: scribet manet, wie schrijft die blijft. Dat helpt enorm als je geheugen beperkt is, bijvoorbeeld door verdriet, wanhoop of moeheid. En als je iets met anderen wilt delen, nu of later. Toen ik 25 jaar geleden naaste werd van iemand met psychosegevoeligheid, kende ik die aandoening alleen via mijn werk, dat onder andere gericht was op de kinder- en jeugd ggz. Psychosegevoeligheid komt vaak voor het eerst tot uiting in de late tienerjaren of adolescentie en valt daarmee deels onder de jeugd ggz. Daarin is er altijd contact met ouders, want die zijn juridisch verantwoordelijk voor het kind en bovendien sterk betrokken bij de opvoeding. Wat was ik verbaasd toen ik in de volwassen ggz als naaste heel anders behandeld werd dan de ouders die ik via mijn werk kende! Niet alleen met enorm veel afstand, maar zelfs met argwaan. Alsof naasten een negatieve factor zijn in de problemen van hun kind. Of zelfs de oorzaak van de psychose zijn. Ik kende de gedachte wel, want dat kán in uitzonderlijke situaties het geval zijn, maar veel vaker zijn ouders juist positief verbonden met hun kind. Ook, of misschien wel juist als dat kind ziek is. En dat blijft zo, levenslang. Daar moet je als zorgverlener respectvol mee omgaan. Bovendien kun je er in de zorg veel aan hebben; als zorgverlener kun je eigenlijk niet zonder naasten. In hetzelfde schuitje Wat werd ik daarom moe en ongelukkig van die argwaan. Ik was al verdrietig over deze vreemde ziekte bij mijn dierbare en daar kreeg ik ook nog eens de vijandigheid van de ‘deskundigen’ bij cadeau. Ik had juist hulp van hen nodig om er goed mee te leren omgaan, om mijn eigen leven en dat van mijn gezinsleden weer op te kunnen pakken. Het hielp me in die tijd goed om te gaan schrijven, om een dagboek bij te houden over de confrontaties met de ggz. Verrassend goed zelfs, want het bleek echt te helpen. Al doende ontdekte ik nieuwe verbanden en nieuwe vragen. Behalve veel schrijven ben ik ook veel gaan lezen. Vooral ervaringsverhalen van andere naasten en mensen die zelf last hadden van psychosegevoeligheid. Zo herinner ik me een boek van een vader, wiens zoon voor het eerst een psychose had gekregen. Al op de eerste bladzijde vertelde hij hoe hij direct zijn baan als journalist op had gezegd om fulltime voor die zoon te gaan zorgen. Ik besefte dat ik dat niet wilde, dat ik mijn werk juist nodig zou hebben om zelf overeind te blijven. Voor iedereen is dat verschillend, maar het is in ieder geval belangrijk om erover na te denken. Hoeveel zorgtaken wil je, wat kan je aan, wat is goed voor je familielid én voor jouzelf? zorgstandaard NAASTEN Wie schrijft, die blijft Dankzij de ervaringsverhalen van anderen en mijn eigen dagboeken merkte ik dat anderen deze moeilijke tijden ook hebben meegemaakt, hun eigen keuzes hebben gemaakt en dat we uiteindelijk allemaal op elkaar lijken, allemaal mensen zijn. We zijn niet de professional en de naaste, of de deskundige en de leek, maar gewoon twee verschillende mensen, die allebei een onmisbare relatie tot de cliënt hebben. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Erkenning Bij dit alles heeft ook de generieke module Naasten (GMN) een grote rol gespeeld. Het was voor mij een verademing om te merken dat samenwerking met en ondersteuning van naasten volgens alle betrokkenen bij de GMN essentieel was voor het herstel van de cliënt. Voor dat inzicht komt tegenwoordig gelukkig steeds meer erkenning. Ook nu de GMN is vervangen door de zorgstandaard Naasten gaat het nog niet altijd vlekkeloos, zeker niet. Maar toch, het is een verademing. Het geeft je op zich al steun als een zorgverlener jou accepteert als naaste, nog voordat hij ook maar iets voor je familielid heeft gedaan of gezegd. Dat hij erkent dat jij belangrijk bent voor de cliënt die hijzelf nog maar kort kent en jij al levenslang. Want hij heeft algemene kennis en ervaring, maar dat alleen is niet voldoende. En naasten hebben waardevolle persoonlijke kennis, ervaring en liefde, maar dat is in veel gevallen ook niet voldoende. Samen zijn we sterk! Erin Wagenaar | yn@ypsilon.org Meer lezen over de zorgstandaard Naasten? Zie ypsilon.org/hulpverlener/omgaan-met-naasten of scan de QR-code. De themapublicatie over dit onderwerp kun je gratis downloaden via: ypsilon.org/webshop De zorgstandaard Naasten is een kwaliteitsstandaard die het werken met naasten eenvoudiger maakt. Psychische problematiek raakt niet alleen degene met een mentale kwetsbaarheid, maar ook zijn of haar naasten. Het is in ieders belang dat hulpverleners met naasten samenwerken. De zorgstandaard Naasten is een door alle partijen geaccepteerde kwaliteitsstandaard die het werken met naasten eenvoudiger maakt. In de module staat hoe hulpverleners met naasten kunnen samenwerken en hoe zij hen kunnen ondersteunen. Nog niet elke hulpverlener kent de zorgstandaard Naasten. Wijs hem of haar erop! Het valt niet mee om een plek te bemachtigen in het bestuur in een van de meest enerverende verenigingen van Nederland. Maar nu de zittingstermijn van onze penningmeester er bijna op zit, doet die onwaarschijnlijke kans zich nu voor. Wie kiest voor het bestuur van Ypsilon, die kiest voor bezieling, voor visie, voor ambitie, voor uitdagingen. De vereniging is bezig om grote keuzes te maken voor de toekomst. Deels om financiële redenen. Deels vanwege een leden- en vrijwilligersgroep die steeds meer op leeftijd komt. Maar bovenal vanuit de drive dat ze van betekenis blijft voor de huidige én de nieuwe generaties. De vereniging kent een ledenraad en een bestuur, maar de laatste fungeert de facto meer als een raad van toezicht, waarbij ze niet zo zeer uitvoerend, maar zich wel betrokken toont als kracht en tegenkracht van gedreven medewerkers en dito directeur en de vrijwilligers. En zichzelf weer laat toetsen door de ledenraad met wortels in het land. Bestuurswerk is brengen, maar ook halen. Je biedt steun en een klankbord voor naasten en hoort tegelijk wat er landelijk speelt. De uitwisseling van persoonlijke ervaringen tijdens de bestuursvergaderingen geven je bovendien vaak weer nieuwe energie. Wij zoeken een kandidaat die affiniteit heeft met financiën, die gemiddeld 1 dagdeel per maand beschikbaar is voor vergaderingen en daarbuiten desgewenst kan meedenken over grote thema’s die spelen. Zelf naaste zijn van iemand met psychische problematiek is een pré. Gemaakte onkosten worden vergoed. Er wordt geen vacatiegeld verstrekt. Ypsilon zoekt oriënterend penningmeester (m/v/x) Lijkt het je wat? Reageer dan uiterlijk 15 april naar Bert Stavenuiter via bert@ypsilon.org. Let op! Het verder lezen van deze tekst kan leiden tot inspiratie...
RkJQdWJsaXNoZXIy NzkyMjk=