Wat houdt mij bezig?

Weblog van Ypsilonvoorzitter Jan Zandijk

Goede zorg begint met de relatie

Jim van Os breekt op psychosenet.nl een lans voor relationele zorg. Dit klinkt mij als muziek in de oren. De patiënt, mogelijk diens familie (de grond waaruit je geboren bent) en directe naasten (met wie sprake is van  een hartsverbondenheid) zijn in situaties waarin de wereld op z’n kop staat vanwege de psychose allemaal uiterst kwetsbaar. Er gebeurde immers ineens van alles. We kennen de ervaringsverhalen. Veel patiënten en naasten noemen de ‘klik’ als hét meest werkzame ingrediënt van de behandeling. Dit blijkt ook uit onderzoek. Zij vragen van professionals dat zij er voor hen zijn, dat zij nabij zijn, dat zij oog hebben voor hun leefwereld en voor wat er voor hen op het spel staat. Dit vergt niet zozeer professionele distantie, maar vooral een verdere verankering van professionele nabijheid in de GGZ.

Werkelijk contact maken met kwetsbare mensen vraagt van de professional een voortdurend zoeken naar ingangen, de juiste toon, afstemming op de leefwereld. Het is niet vanzelfsprekend hier het goed(e) te (blijven) doen. Het vraagt volledig aanwezig te zijn bij degene met wie je contact hebt. Niet subtiel teruggetrokken of onderhuids bezig met vragen zoals: ‘Wat moet ik hier mee?’ of ‘Wat zegt het protocol dat ik nu moet doen?’

Echt contact met een ander vraagt om de kunst van het luisteren, diep luisteren, de kunst om het verhaal van een ander vanuit die ander proberen te begrijpen en aan te voelen. Als dat gebeurt, gebeurt er iets prachtigs.

Aan professionals in de GGZ vraag ik daarom, dat zij zich op een vrije manier vanuit hart en hoofd openstellen naar de patiënt en diens naasten en dat zij werkelijk in hen als mens geïnteresseerd zijn. Dat zij voldoende tijd en aandacht besteden aan het per se willen aansluiten op hun leefwereld. Dat zij naar hen luisteren en met hen spreken met aandacht, liefde en compassie. En dat zij daar voldoende tijd en aandacht aan zullen besteden in de praktijk van alledag en in leergroepen. Het komt aan op moed, wijsheid en (daad- en overtuigings)kracht om de focus op het goede voor de ander vast te houden, ook als aangedragen aanpakken niet meteen blijken te werken.

Dit is in feite, naast allerlei professionele tools, dé randvoorwaarde om goede zorg te kunnen blijven verlenen. Eerst voldoende tijd en aandacht besteden aan het opbouwen van een goed contact, een goede relatie.

Daar begint het mee.

Reageer!