Broers en zussen
Vorige week is het bestuur van Ypsilon een dag bijeen geweest met de medewerkers van het landelijk bureau. Dat is een traditie die al jaren bestaat. Doel van deze dag is om klokken van bestuur en bureau gelijk te zetten, elkaar goed te leren kennen en piketpalen te slaan voor de toekomst. Ik was er voor de tweede keer bij. We hebben keihard gewerkt en na afloop gezellig met elkaar gegeten.
Allereerst valt me op dat de acht medewerkers die er vorig jaar waren er nu ook weer zijn. Het is fantastisch hoe zij de vereniging in al haar diversiteit runnen. Daarbij gaat het om inhoud van zorg, belangenbehartiging, ondersteuning van kaderleden en andere vrijwilligers, financiën en wat al niet meer. Bekijk de website maar eens.
In de middag hebben twee kaderleden verteld over het werk in de regio’s. Een van hen houdt zich bezig met de landelijke werkgroep broers/zussen. Ikzelf speel al heel lang met het idee om mijn ervaringen met mijn broer op te schrijven. Want ik weet zeker dat andere broers en zussen min of meer hetzelfde meemaken. Wat kunnen we van elkaar leren? Wat heeft het hebben van een broer of zus met een verhoogde kwetsbaarheid voor psychose voor impact (gehad) op het gezin waarin je bent opgegroeid? Hoe ga jij daar nu mee om? Wat betekende het voor je ouders? Wat gebeurt er als je ouders ouder worden en overlijden, ga jij de zorg van hen overnemen, of moet/wil je dat juist niet ? Welke dilemma’s zijn er? Is er geld te beheren en ga jij dat doen, of besteed je dat uit aan Nu voor Later bijvoorbeeld? Enzovoort, enzovoort.
Ik heb haar gevraagd wat zij van dit idee vindt. We hebben afgesproken dat we daarover in oktober samen met Annemiek de Kruif, eindedacteur van Ypsilon Nieuws, verder spreken. Ik vraag me af wat u van dit idee vindt. Moeten we het verder uitwerken, of zegt u: laat maar zitten?