Hulpverlener?
Stel: je bent in je eentje op vakantie maar tijdens een wandeling struikel je en de arts constateert dat je enkel is gebroken. Wie bel je op om het te melden? Verreweg de meesten zullen een partner bellen of een broer of zus. Dus als het er écht op aankomt, dan bel je je familie.
Overdag werk je als professional samen met anderen. Eenmaal thuis ga je om met je eigen naasten. En het kost je geen enkele moeite. Wat maakt het dan zo veel ingewikkelder als je wilt samenwerken met naasten als onderdeel van je werk? En wat helpt om het je gemakkelijker te maken?
Psychische problematiek raakt niet alleen de cliënt, maar ook diens naasten: partners, ouders, (volwassen) kinderen, vrienden, broers en zussen. Daarom is het belangrijk om aandacht te hebben voor deze naasten, met hen samen te werken en hen waar nodig te ondersteunen.
‘Vraagverlegenheid’ wil zeggen dat mensen het lastig vinden om hulp aan anderen te vragen en/of te accepteren. We vinden het belangrijk om onze eigen boontjes te doppen. Ook wil niemand graag bij een ander in het krijt staan of de vuile was buiten hangen.
Nog te veel familieleden en naasten missen de informatie en de steun om snel hun weg te vinden in zorg en ondersteuning. Als professional zit je in een cruciale positie om daar wat aan te doen.
