Kritiek op de DSM-5 is makkelijk. Maar de auteur zoekt de nuance in de zin dat elk van zijn stellingen wetenschappelijk wordt onderbouwd. In zijn analyses toont Jim van Os bijvoorbeeld ook aan dat veel patiënten juist worden onderbehandeld. Door de eenzijdige toetsing op globale criteria komt de specifieke problematiek van individuele patiënten niet boven water. Zo blijven patiënten met ernstige problematiek vaak in de kou staan. Dit boek bepleit daarom een alternatief: persoonlijke diagnostiek.