Een jonge pianostemster blikt tijdens haar werk terug op haar kindertijd. Als jong kind zag ze hoe haar moeder leed onder haar psychische problemen en in een gesticht werd opgenomen, waar ze haar leven lang zou blijven. Na de dood van haar ouders krijgt ze haar moeders dossiers in handen waaruit niet alleen blijkt hoe gruwelijk de behandelingen waren, maar vooral hoe haar vader destijds aanstuurde op gedwongen opname. Ze doorziet nu het loyaliteitsconflict waardoor ze als kind werd verscheurd: ze heeft gekozen voor de ouder die het veiligste leek en zijn wrede spel zelfs meegespeeld.

De roman is gebaseerd op een waar verhaal, dat werd geromantiseerd, maar de dossiers en brieven zijn letterlijk overgenomen. Het is een loeiharde vertelling, geschreven in een onderkoelde stijl die nergens larmoyant wordt. Interessant is het weefsel dat de auteur tussen de muzikale en de psychische laag uitspint. Een indrukwekkende roman, waarvan de titel verwijst naar een duivels vals akkoord.