De zoon van Wiesje Leithuyser wacht een veelbelovende toekomst. Hij studeert af aan de universiteit en krijgt een goedbetaalde financiële baan in Londen. Zijn leven krijgt echter een heftige wending wanneer hij in een psychose raakt en later de diagnose paranoïde schizofrenie krijgt. Als een soort ‘zelfmedicatie’ komt daar nog een verslaving bovenop. Wat volgt is een bizarre aaneenschakeling van gebeurtenissen. Zijn moeder probeert er zoveel mogelijk voor hem te zijn. Op een dag staat de politie voor de deur met de mededeling: ‘uw zoon is overleden’. Haar wereld stort in. Zo intensief als ze voor haar zoon heeft gezorgd, zo intensief is haar rouw.

Brieven aan mijn zoon is geschreven op aandringen van een vriend. Leithuyser schrijft op wat ze meemaakt en voelt met haar zieke zoon en hoe ze probeert verder te gaan na zijn overlijden. Een boek dat je, als je echt tot je laat doordringen wat je leest, nog wel een tijdje bijblijft.

Lees hier een interview met de schrijfster.

Besproken in YN: lees de recensie.